De kennisgroep onroerende zaken van de Belastingdienst heeft een standpunt gepubliceerd. De vraag was of een verplaatsbare woning die voor maximaal tien jaar op een fundering van betonplaten wordt geplaatst, kan worden aangemerkt als een eigen woning in de zin van de Wet inkomstenbelasting. Het gaat om een kleine volwaardige vrijstaande woning, een zogenoemde ‘tiny house’. De woning is compleet en gebruiksklaar, inclusief keuken, badkamer en installaties. De woning is aangesloten op water, riool en elektriciteit.
De beoordeling richt zich op drie criteria:
- Kan het 'tiny house' worden gezien als een gebouw?
- Is de woning duurzaam met de grond verenigd, ondanks de mogelijkheid tot verplaatsing?
- Kan het 'tiny house' worden gezien als een duurzaam aan een plaats gebonden woonwagen?
Voor het eerste criterium wordt vastgesteld dat het 'tiny house' voldoet aan de definitie van een gebouw, omdat het een overdekt bouwwerk is dat bedoeld is om ter plaatse te functioneren en alle kenmerken van een woning heeft. Ook de tweede vraag wordt bevestigend beantwoord. De woning is duurzaam met de grond verenigd, ondanks de mogelijkheid tot verplaatsing. Dat komt omdat de woning op een fundering rust en is aangesloten op nutsvoorzieningen. Het 'tiny house' kan overigens ook worden gezien als een duurzaam aan een plaats gebonden woonwagen. De woning is geplaatst op een standplaats met aansluitingen op nutsvoorzieningen en is door middel van een fundering vastgemaakt aan de grond, waardoor het duurzaam aan de standplaats is gebonden.
Omdat het 'tiny house' als een gebouw en als een duurzaam aan een plaats gebonden woonwagen kan worden aangemerkt, valt het onder de eigenwoningregeling van de Wet inkomstenbelasting.