Een bv met als enige activa vorderingen op enkele gelieerde buitenlandse vennootschappen wilde de vorderingen afwaarderen ten laste van de winst. De Belastingdienst accepteerde de afwaardering niet omdat niet aannemelijk was dat de waarde van de vorderingen op de balansdata beneden de nominale waarde lag. De inspecteur wees erop dat bij de verhanging van de bv binnen het concern in 2012 aan de vorderingen een waarde is toegekend van $ 148 miljoen. Voor dat bedrag is de bv destijds verkocht.
Volgens Hof Den Haag is voor de bepaling van de waarde van een vordering op de fiscale balans het subjectieve oordeel dat de belastingplichtige daaromtrent bepalend. Wel zal de belastingplichtige onderzoek moeten doen naar de omstandigheden waardoor de waarde van de vordering op balansdatum kan worden beïnvloed. Het hof verwees naar een aantal arresten van de Hoge Raad. Op grond van een redelijke verdeling van de bewijslast diende de bv aannemelijk te maken dat de waarde van de vorderingen ultimo 2014 en 2015 lager was dan de nominale waarde. Uit de jaarrekeningen van de bv bleek niet welke feiten en omstandigheden ten grondslag hebben gelegen aan de (commerciële) afwaardering van de vorderingen. Volgens het hof heeft de bv niet voldaan aan de op haar rustende bewijslast. Het feit dat de bv in 2019 failliet is verklaard, zegt niets over de waardering van de vorderingen aan de hand van de feiten en omstandigheden, zoals die bestonden per ultimo 2014 en 2015. Bevestiging van zijn oordeel dat niet aannemelijk is dat in 2014 en 2015 sprake was van onvolwaardige vorderingen, vond het hof in de verkoopprijs van de aandelen in de bv in 2012.
De inspecteur heeft terecht de aftrek van de door de bv aangegeven afwaarderingsverliezen ter zake van de vorderingen niet toegestaan. Daaruit volgt dat de inspecteur de op de vorderingen bijgeschreven rente terecht in aanmerking heeft genomen als belastbare bate in de jaren 2014 en 2015.